Κρυστάλλινη παραλία υπάρχει στην Σαργιάδα, στην λίμνη Καστρακίου, η οποία απέχει περίπου ένα χιλιόμετρο από την κοινότητα.
Επιβλητικά είναι τα ερείπια του αρχαίου πύργου του Ακροποτάμου, τα οποία βρίσκονται ανατολικά στην λίμνη Καστρακίου δίπλα από το χωριό Αυλακιές. Ο πύργος πιθανότατα χτίστηκε την εποχή κατά την οποία ο τόπος είχε ακμή, την περίοδο της Αιτωλικής Συμπολιτείας, 370‑189 π.Χ.. Μάλλον χρησιμοποιήθηκε στα Βυζαντινά και Μεσαιωνικά χρόνια. Ο πύργος αποσκοπούσε στην επιτήρηση για τα περάσματα του Αχελώου και την επικοινωνία με άλλους πύργους στα γύρω βουνά για τη μεταφορά μηνυμάτων με οπτικά σήματα. Χρησίμευε ως φρυκτωρία. Είχε επαφή με τον πύργο της Παραβόλας (Βουκάτιον) με κατεύθυνση το νότο. Ο πύργος της Παραβόλας ήταν αρχαίο κάστρο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε τον Μεσαίωνα. Οι ντόπιοι ονομάζουν τον πύργο «Παλαιόπυργο» ή «Κουλόπυργο», ενώ αναφέρεται κι ως «Κωλόπυργος». Ο πύργος είναι πάνω σε στρογγυλό λόφο. Ο τετράγωνος πύργος έχει ύψος περίπου 4.5 μέτρα και μήκος πλευρών περίπου 11 μέτρα. Στα βόρεια και δυτικά διατηρείται σε μεγάλο ύψος. Στη δυτική πλευρά διασώζονται 14 σειρές δόμων. Στο μέσο της δυτικής πλευράς υπάρχει χαμηλή πόρτα και πάνω από την θύρα υπάρχουν δυο παράθυρα, τα οποία πιθανώς χρησίμευαν για παρατήρηση. Ο πύργος είχε το λιγότερο δύο ορόφους. Πιο μακριά από τον πύργο με κατεύθυνση νοτιοανατολική στο ύψωμα υπάρχουν ογκόλιθοι σχεδόν όμοιοι με εκείνους του πύργου. Πιθανότατα να είναι κατάλοιπα από κάποιον άλλο πύργο. Ενδεχομένως να είναι τμήμα οχύρωσης, το οποίο περιέβαλλε τον πύργο. Υπάρχει η πιθανότητα ο πύργος να ήταν τμήμα κάποιου μεγαλύτερου φρουρίου.
Ο τόπος είναι ορεινός, καταπράσινος με πετρόχτιστα σπίτια και την ομορφιά της λίμνης να δεσπόζει στο περιβάλλον. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αγροτική ζωή και την κτηνοτροφία. Ο ναός του οικισμού είναι αφιερωμένος στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες, βρίσκεται στην πλατεία του χωριού κι εορτάζει την 8η Νοεμβρίου.
Στην Σαργιάδα και γενικά στην Ρούμελη γίνονται πανηγύρια, όπου ο κόσμος διασκεδάζει και χορεύει υπό τον ήχο του κλαρίνου. Εκλεκτά κοψίδια στα κάρβουνα και πίτες χειροποίητες, φτιαγμένες με ντόπια προϊόντα και περίσσιο μεράκι είναι κάποια από τα παραδοσιακά πιάτα του τόπου.
Κάποιοι έχουν ρίζες από την Σαργιάδα κι έχουν σε νου και καρδιά θύμησες από την γιαγιά και τον παππού στο χωριό, την τριψάνα, το ζεστό κατσικίσιο γάλα με ψωμί βουτηγμένο στο πιάτο και χοντρό αλάτι. Ζουν ακόμη στη μνήμη εικόνες από τα φρέσκα τηγανιτά αυγά, μάτια από τα χέρια της αγαπημένης μαυροφορεμένης γιαγιάς με το μαντήλι στο κεφάλι και την ολάνθιστη μεγάλη καρδιά. Είθε η ευχή της να μας συντροφεύει. Στο μυαλό παιχνιδίζουν εικόνες από παιχνίδια της παιδικής ηλικίας με φίλους και ξαδέρφια σε περιόδους καλοκαιρινών ή και διακοπών τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.
Σύνταξη: Α. Τ.
Φωτογραφίες: amazonsday.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου