ΣΤΟΥ ΑΪ-ΛΙΟΣ

© Κώστας Βάσης

  Είναι παραμονή του Προφήτη Ηλιού. 19η του Ιούλη. Μια ημέρα πριν ήρθε το κάλεσμα. Περπάτημα, οδοιπορία, ανηφοριά για το εξωκλήσι του Αϊ Λιός, στα υψίπεδα του Υμηττού, δυτικά στο Κορωπί, σε ύψος περίπου 500 μέτρων.

  Τελείωσες με τις υποχρεώσεις. Κατευθύνθηκες στο σημείο συνάντησης. Αντάμωσες με τους υπόλοιπους και ξεκινήσατε με τα αυτοκίνητα. Μέχρι ένα σημείο πας με το όχημα. Μετά οπλίζεσαι με υπομονή και πας με τα πόδια, γουρούνα ή τρακτέρ. Ακολουθείς το μονοπάτι, το οποίο αρχίζει στο τελείωμα της Οδού Σφηττού, έπειτα από την ιερά μονή Βηθλεέμ.

  Η πεζοπορία χρειάζεται τα κατάλληλα παπούτσια κι ανυπερθέτως σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Έστω κι αν δεν την έχεις, ανηφορίζοντας, διαπιστώνεις πως την διαθέτεις. Ανεβαίνεις ένα σχεδόν κακοτράχαλο βουνό. Νιώθεις ότι ενόσω περπατάς, σου φεύγει η αγωνία, την οποία βίωσες εκείνη την ημέρα, λίγες ώρες πριν απελευθερωθείς από την αγχώδη διαδικασία, την οποία έζησες. Αποφορτίζεσαι από την καθημερινότητα, τα προβλήματα των ημερών και της εβδομάδας.

  Ανηφορίσαμε για περίπου μισή ώρα. Ήταν περίπου 8 η ώρα μ.μ.. Τριγύρω απλωνόταν η απέραντη θέα. Θωρούσες από τα αψηλά το λεκανοπέδιο. Έβλεπες πράσινο, σπίτια και στο βάθος θάλασσα. Πανοραμική η θέα με τα χρώματα του δειλινού να στολίζουν τον ουρανό. Δεν γόγγυξες. Η ανάβαση είχε τη χάρη της. Άντεξες. Ενόσω περπατούσες το καταπράσινο βουνό, μύριζες ρίγανη, φασκόμηλο κι άλλα βουνίσια φυτά. Κάποιοι από την παρέα, ντόπιοι, χαιρετούσαν τους γνωστούς περαστικούς. Στο Κορωπί, όταν ανταμώνουν στο δρόμο, κρένουν, χαιρετιούνται, στοιχείο, το οποίο συναντάς κυρίως στην Ελληνική επαρχία. Οι άνθρωποι όταν πετυχαίνουν ο ένας τον άλλον καθ' οδόν, μιλούν. Αυτή είναι η ανθρωπιά. Τουναντίον, στις μεγάλες πόλεις, ζούμε ξένοι μεταξύ ξένων. Μοναχά τους γείτονες χαιρετάς κι αυτούς καλόν είναι να τους γνωρίζεις για να τους κρίνεις.

  Το αποτέλεσμα της πεζοπορίας σε αποζημίωσε. Στον τόπο δεσπόζει ένα φωτεινό λευκό ξωκλήσι του 6ου αιώνος, με αυλή, περίβολο, παγκάκια, δέντρα κι ένα παλαιό πηγάδι σε μια ειδυλλιακή κοιλάδα. Τριγύρω υπάρχουν λιγοστά σπίτια, τα οποία έχουν ρεύμα με γεννήτρια. Κάτω απλώνεται ο κάμπος των Μεσογείων και τμήμα από το λεκανοπέδιο της Αττικής. Ένας ιερέας σεβάσμιος, με λευκά γένια και μαλλιά, επιτέλεσε την ακολουθία. Μάλλον το έλεγε η καρδιά του για να ανηφορίζει ίσα με εκεί απάνου και να τιμά τον πυρίπνου Προφήτη Ηλία.

  Είθισται οι άνθρωποι να χτίζουν εκκλησιές αφιερωμένες στον Προφήτη Ηλία σε λόφους, βουνά κι εν γένει σε υψηλά σημεία. Ο λαμπρός Άγιος, από εκείνο το σημείο, όπως κι από οποιοδήποτε μέρος, φυλάει, περιφρουρεί τους πολίτες.

  Πρόλαβες την αρτοκλασία από τον πανηγυρικό εσπερινό. Δεκάδες πιστοί ανηφόρισαν να τιμήσουν τον Άγιο. Αρκετοί ήταν προετοιμασμένοι. Είχαν εδέσματα, ποτά, αναψυκτικά, γλυκά και ποικίλα καλούδια. Κάποιοι είχαν εξοπλιστεί με το κατάλληλο ηχοσύστημα. Μετά το πέρας της εσπερινής ακολουθίας, ήχησαν τα λαϊκά τραγούδια για τους φίλους του γλεντιού. Κάποιοι είχαν στρώσει για να καθίσουν χάμω. Ορισμένοι είχαν στήσει σκηνές. Όμορφα, γιορτινά και πατροπαράδοτα. Είναι ωραία, σε κόντρα και πείσμα των εσχάτων καιρών της παγκοσμιοποίησης να τιμούμε στις ημέρες μας την Πίστη, την Πατρίδα, την Παράδοση, το Έθνος και τον Ελληνισμό. Το σκηνικό θύμιζε κάτι από τις πανήγυρεις, οι οποίες γίνονται στα χωριά της Ελληνικής επαρχίας.

  Και του χρόνου με υγεία. Είθε οι συνθήκες να είναι καλύτερες την ερχόμενη χρονιά, όταν θα τιμήσουμε τον πυρφόρο Αη Λιά.

Σύνταξη: Α. Τ.